Rozdział 1 część 2

Wszyscy w Hogwarcie wiedzieli że Hermiona i Ron są parą. Dużo osób im dopingowało, ale było też wielu zazdrosnych. Mężczyzn oczywiście, bo żadna kobieta nie była by zazdrosna o Rona. (Tak wiem, ale ja za nim nie przepadam, więc będzie idiotą - przyp. autorki) Teraz na oczach całej szkoły Ronald Weasley całował Lavender Brown. A w sumie nie całował, tylko wpychał jej język do gardła. Nawet on, Draco Malfoy, największy casanova w szkole rzucał dziewczynę, a potem brał się za kolejną. Było mu żal Hermiony. (postęp, pierwsze ludzkie uczucie ;) - przyp. autorki) Żadna dziewczyna, nawet szlama nie powinna być tak traktowana...


Hermiona odwróciła się na pięcie i pobiegła w stronę wozów testrali. Nie chciała dłużej na to patrzeć... To ona była mu wierna, oddała mu swoje serce i co?! Zdradzał ją z pierwszą lepszą dziwką! Przez ostatni miesiąc spędzała czas z rodzicami, bo udało się jej przywrócić im pamięć. Ten debil nie wytrzymał! Czuła się skrzywdzona i odrzucona, ale cóż... Co widziała to widziała i nie zamierzała zadawać się więcej z tym dupkiem zadawać. Tak. Obiecała sobie, że tak będzie. Obiecała sobie, że zniszczy Rona...


Draco nie zastanawiał się długo. To nie było w jego stylu, zawsze myślał dopiero po tym jak coś zrobił. Teraz też tak było. Podszedł do "całującej" się pary i bez zbędnych słów walnął Rona w twarz. Z nosa rudzielca popłynęła krew, ale Draco tylko odwrócił się i odszedł. Musiał znaleźć Hermionę...


 - Hej, Granger, co jest? - usłyszała głos za plecami.

Hermiona odwróciła  się i zobaczyła Dracona Malfoy'a we własnej osobie.

 - Nie widzisz, że jest mi smutno? Przyszedłeś jeszcze bardziej zepsuć mi humor? Jeśli tak to odejdź...

 - Nie Granger... Wiem, że to dziwne, ale nie po to tu przyszedłem.

 - To niby po co?

 - Żeby się pochwalić. Wieprzlej ma złamany nos - powiedział, po czym odwrócił się, by odejść.

 - Dziękuję - cicho powiedziała gdy dotarł do niej sens jego słów.

 - Ależ nie ma za co - uśmiechnął się łobuzersko w jej stonę.

Hermiona jeszcze długo analizowała jego słowa. W końcu wszystkie wozy odjechały, został tylko jeden. Na nieszczęście musiała do niego wsiąść z Ronem i Lavender. W ostatniej chwili do powozu wsiadł Draco. Miona nie wiedziała czy ma się cieszyć czy płakać. W sumie nie chciała być z Ronem sam na sam, bo już po dwóch minutach w jego towarzystwie robiło się jej niedobrze. Te wszystkie "słodkie" słówka wypowiadane przez tę parkę przyprawiały ją o mdłości. Te wszystkie Mony-Rony i Lavcie do końca poprzestawiałyby jej w głowie, gdyby do powozu nie wszedł Draco. To dzięki niemu przetrwała tę podróż...


Wszystkie spojrzenia skierowały się na nią, gdy w Wielkiej Sali spoliczkowała Rona. Rudzielec bardzo ją zdenerwował. Jak on mógł! Najpierw całuje inną, a potem mówi do niej "Kotku, przepraszam cię. Może zaczniemy od początku?" Taaa, jasne... Ale ona nie była tak głupia jak ta jego dziwka Brown. Dlatego właśnie przywaliła Weasley'owi... Należało mu się. Gdy zobaczyła stróżkę krwi lecącą z jego ust po prostu odeszła seksownie kręcąc biodrami w stronę stołu Gryffindoru.



 - Te, Smoku, widziałeś jak Granger przywaliła Wieprzlejowi? Zresztą, wyrobiła się i to jej trzeba przyznać. Fajna laska się z niej zrobiła, nie? - zagadnął Blaise.

 - Diable, co ty gadasz! To szlama Granger! Ona nie może być piękna!

 - Na brzydką byś nie patrzył - roześmiał się Zabini.

 - To ty gapisz się w młodą Weasley'ównę jak w obrazek - odciął się Malfoy.

 - Tak. Muszę je przeprosić. W końcu nie liczy się już czystość krwi i nie ma zdrajców...

 - Popieprzyło cię - powiedział Malfoy i wstał od stołu.



 - Proszę o uwagę! - Draco usłyszał głos Minervy McGonagal. - W tym roku wprowadzona została nowa zasada. Po Bitwie o Hogwart zamek został trochę przebudowany i inaczej urządzony. Od tej pory będą dormitoria dwuosobowe, ale w każdym będą uczniowie z dwóch różnych domów. Ponadto z każdego dormitorium można przejść do pokoju wspólnego swojego domu, w którym wisi rozpiska kto gdzie śpi. Dormitoria są ponumerowane. No dobrze, to chyba koniec mojej przemowy. Aha! Zapomniałabym. Panno Granger, panie Malfoy. Proszę o 12 w moim gabinecie.

––––––•––––––•––––––

Dziękuję mojej super expresowej becie za szybkie poprawki :)

Rozdział dedykuję Koalce Koalkowej, dziękuję ci kochana za przysłowiowego "kopniaka w tyłek", bez ciebie nigdy bym tego rozdziału nie napisała :D

Mam nadzieję, że się podoba :)

Zapraszam tu: nienawistna-milosc.blogspot.com